Film interpretuję jako pomieszanie strumieni świadomości, które "zlały się" w jedno w umyśle scenarzysty w momencie jego śmierci (koniec filmu). Jego pomysły, praca nad scenariuszem, nałożyły się na sytuacje i postacie, które spotkał w ostatnich godzinach życia plus wspomnienia. Zwłaszcza obecność kluczowych postaci w szpitalu i na autostradzie (lekarze, policjanci, facet potrącający Hopkinsa i kierowca czerwonego cadillaca) tuż przed śmiercią. Czyli to co ostatnio mózg zarejestrował.
To co my widzowie oglądaliśmy przez 1,5h w jego głowie przemknęło w ułamku sekundy jaki upłynął między uderzeniem samochodu a zgonem.

Niestety jest to tortura dla oczu i przekombinowana podróba Lyncha. Szkoda , bo pomysł był całkiem całkiem. Zwłaszcza pracy montażysty, bo mrówcza robota została wykonana dobrze.